Społeczność
Hosting zdjęć

Logowanie
Rejestracja

julianzmosiny - Czarnohora - Ukraina. Pięć dni w paśmie głównym /zdjęcia z opisami/. VI-VII.2008. - pokaz slajdów

Fotosik.pl
julianzmosiny
Albumy
Czarnohora - Ukraina. Pięć dni w paśmie głównym /zdjęcia z opisami/. VI-VII.2008.
Pokaz slajdów

Zeszliśmy ze stoków, weszliśmy do wsi, to już koniec przygody...

Takich nowych domków powstaje tutaj sporo, moje zdjęcia nieco wypaczają rzeczywistość, no ale przecież nie po to przyjechałem w Karpaty Wschodnie by fotografować to, co mam wszędzie...

Mgły jak by się podnosiły, będzie pogoda...

Ech, trzeba to wszystko zostawić... /Ale przecież można tu jeszcze po raz któryś tam wrócić/.

Nasz przewodnik z pierwszej części wyjazdu, czuje wyraźny respekt przed Jankiem, czyżby tu na Ukrainie brakowało 80 - cio /bez mała/ turystów plecakowych?

Wyjazdu nadszedł czas, plecaki ostatnio wyraźnie straciły na wadze.

Odjazdu nadszedł czas,
"nasza " suka przygląda się nam z wyraźną dezaprobatą.

Po nocnych opadach wzgórza nad Dżembronią w porannych mgłach.

Poranne mgły nad Dżembronią.

Poranne mgły nad Dżembronią.

Mgły nad Dżembronią.

Mgły nad Dżembronią.

Dżembronia - wieczorne morze mgieł, efekt niedawnych opadów.

Przed kwaterą w oczekiwaniu na posiłek.

Wieczorne mgły.

Wieczorne mgły.

Już na kwaterze przed obiadokolacją, nad stokami pojawiają się pierwsze mgły - efekt krótkich ale intensywnych opadów.

To ostatnie zdjęcie z drogi, dalej, przy pogarszającej pogodzie bractwo rozwinęło takie tempo że nie było czasu na robienie zdjęć, na podejściu do kwatery w Dżembroni i tak dorwał nas deszcz, jedyny podczas tego kilkudniowego przejścia.

Dochodzimy do starej staji, przed kilkoma laty była jeszcze w sezonie zamieszkała, dzisiaj to opuszczone, zarastające łopianami i pokrzywami miejsce.

Czas na mały odpoczynek, nie za długi, bo pogoda się pogarsza i bokami popaduje. Po drugiej stronie doliny stoki grani bocznych Munczela, przez które zaczynaliśmy naszą 5-dniową przygodę z Czarnohorą.

Z doliny potoku Dżembronia, ku grani głównej od Munczela po Popa Iwana.

Pop Iwan z ruinami obserwatorium.

Pop Iwan, Przełęcz "Nad Kwadratem".

Kocioł pod stokami Dżembroni.

Ramię Stepanca.

Grań Stepanca się tutaj rozdziela, idąc lewym ramieniem zejdziemy do Bystrzca, ramię prawe sprowadzi nas ku Dżembroni.

Ach, te kwiatki, trzeba je jeszcze raz uwiecznić.

My i nasza /jeszcze/ suka, wkrótce nasze drogi się rozejdą.

Zasieki z drutu kolczastego pod Munczelem pochodzą z I wojny światowej, sterczą tutaj, w trudnym, górskim klimacie i nie zamierzają poddać się korozji.

Ślady okopów na Munczelu.

Z Munczela w kierunku Stepanca, Dżembroni.

Z Munczela w kierunku Popa Iwana.

Słupek nr.23, spoglądamy na reprint starej, polskiej mapy WIG-owskiej i już wiemy, jesteśmy na Munczelu /1999m/. To tutaj mamy pożegnać się z granią główną i rozpocząć odwrót ku Dżembroni przez boczną grań Stepanca i dolinę potoku Dżembronia zwaną też...

Ech, zatrzymać się tutaj jeszcze chociaż na chwilę.

Ponownie mijamy miejsce ludzkiej tragedii.

A to już w drodze, dziś nadszedł dzień powrotu do Dżembroni.

Ruszyli się i nasi sąsiedzi, siekierki poszły w ruch, jeszcze nie wszystko wyrżnięto.

Ruszył się pierwszy śpioch.

Jak zawsze, na stanowisku.

Nasze namioty, bractwo jeszcze śpi.

Na grani.

Z przełęczy pod Turkułem ku otoczeniu Jeziorka Niesamowitego.

I jeszcze raz ku przełęczy w grani głównej pod Turkułem i ku Jeziorku Niesamowitemu.

Zakarpacka strona jeszcze w cieniu grani czarnohorskiej.

Gutin Tomnatek z Turkuła w blaskach wschodzącego słońca.

I jeszcze jedno zdjęcie w tym samym kierunku.

To już ostatnie godziny pobytu w grani Czarnohory - spojrzenie ku drugiemu krańcowi grani głównej, ku Czarnej Górze i ruinom obserwatorium.

Ku Jeziorku Niesamowitemu.

Co by nie powiedzieć, to jednak piękna góra.

I znowu Howerla.

Góry o wschodzie.

Stary polsko-czechosłowacki i nowy ukraiński słupek na Turkule, czyżby przygotowania do usunięcia starych słupków?

Ku Howerli.

Ku Howerli.

Ku Howerli.

Wierzchołkowa kopuła Turkuła w porannym słońcu.

W porannym słońcu pojawiają się znajome szczyty.

Wschód słońca nad Homułem ze szczytu Turkuła.

Wczesny poranek w górach, ze szczytu Turkuła.

Wschód słońca widziany ze szczytu Turkuła.

Wschód słońca, zdjęcie wykonane ze szczytu Turkuła nad Jeziorkiem Niesamowitym.

A to już poranek następnego dnia, przed opuszczeniem Jeziorka Niesamowitego, zdjęcia wykonane z wierzchołka Turkuła.

Wędrujemy dalej, droga znowu zupełnie porządna.

Nieoczekiwanie, w małej kotlince pojawiło się małe, czyste przepływowe jeziorko, nie wykazane na mapach, ze śladami biwakowania na brzegu, po prostu ideał dla turysty ceniącego sobie ciszę i spokój.

Słoneczko coraz niżej.

Droga ciągnie się i ślimaczy.

I znowu pieprzona kosówka.

Wreszcie kawałek porządnej ścieżki.

Coraz bliżej Jeziorka Niesamowitego.

W drodze.

W drodze.

W drodze.

W tle Gorgany, bliżej Kukul, Koźmieskie, Połonina Pożyżewska.

W drodze.

W drodze.

Widok ze ścieżki trawersujacej stoki pod granią główną, ku zabudowaniom na Połoninie Pożyżewskiej.

Dalsza wędrówka, ścieżką
ku Jeziorku Niesamowitemu, okazała się "drogą przez mękę" - ścieżka, przez szereg lat nie odnawiana, niczym nie przypominała tej, którą wędrowałem przed kilkoma laty, na znacznych odcinkach totalnie zarosła, głównie koso

Ku grani głównej.

Ku Szpyci i Kozłom.

Zaroślak i zabudowania na Połoninie Pożyżewskiej.

Zabudowania stacji meteorologicznej na Połoninie Pożyżewskiej.

Zabudowania stacji meteorologicznej na Połoninie Pożyżewskiej.

Zabudowania stacji botanicznej na Połoninie Pożyżewskiej.

Howerla, Turkuł Pożyżewska z Połoniny Pożyżewskiej.

Stacje badawcze, botaniczna i meteorologiczna na Połoninie Pożyżewskiej.

Stacje badawcze, botaniczna i meteorologiczna na Połoninie Pożyżewskiej.

Ku Zaroślakowi, stoki Małej Koźmieskiej, w tle Kukul.

Howerla, Turkuł z Połoniny Pożyżewskiej.

Homuł, Szpyci, Kozły z Połoniny Pożyżewskiej

Ku Kostrzycy, Maryszewskim z Połoniny Pożyżewskiej.

Homuł, Szpyci, Kozły z Połoniny Pożyżewskiej.

Howerla, Breskuł z Połoniny Pożyżewskiej.

Zaroślak z Połoniny Pożyżewskiej.

Zaroślak z Połoniny Pożyżewskiej.

Połonina Pożyżewska.

Droga jezdna ku Połoninie Pożyżewskiej.

Droga jezdna ku Połoninie Pożyżewskiej.

Tablica informacyjna w miejscu, gdzie z Zaroślaka wychodzi utwardzona droga jezdna ku Połoninie Pożyżewskiej. Dalej, ku Jeziorku Niesamowitemu prowadzi wąska ścieżka, trawersująca stoki kolejnych kilku ramion bocznych odchodzących z grani głównej i tą...

Obecnie, w miejscu polskich schronisk znajduje się ciągle zresztą rozbudowywana baza treningowo wypoczynkowa dla sportowców, możliwości skorzystania z noclegów przez indywidualnego turystę są mocno ograniczone.

Kapliczka w sąsiedztwie
turbazy na Zaroślaku.

Kapliczka w sąsiedztwie turbazy na Zaroślaku.

Kapliczka w sąsiedztwie turbazy na Zaroślaku.

W czasie ostatniej wojny i to schronisko podzieliło los wszystkich polskich schronisk w Karpatach Wschodnich. Pozostała świadomość wśród polskich turystów, trafiających w to miejsce, że porównać je można tylko do schroniska nad Morskim Okiem - tutaj, b...

"...Pierwsze, które tu zbudowało Towarzystwo Tatrzańskie w 1878 roku, a więc w pięć lat po swoim powstaniu, był to dwuizbowy budynek z werandą do której podchodziło się po schodach. Wokoło wszędzie wysoki las. Schronisko to trwało aż do pożaru w 1...

Zaroślak. Pisze Władysław Krygowski, autor pięknej literatuty górskiej, wspominając swoje przedwojenne wędrówki w Czarnohorze :
"Zaroślak - nazwa odnosząca się do polodowcowego kotła pomiędzy Howerlą a Breskułem, wypełnionego głazami, kosodrzewiną...

Rozsypujący się mostek na Prucie stanął na drodze ku Zaroślakowi.

Jaki by nie był, pierwszy mostek na Prucie, w okolicy Zaroślaka.

Potok będący źródłami Prutu spada kaskadami z progu skalnego poniżej górnego kotła pod Howerlą.

Z kotła pomiędzy Howerlą i Breskułem widok ku stokom Kukula, dolinie Prutu, Małej Maryszewskiej.

Ku KUkulowi, Koźmieskiej z kotła pomiędzy Howerlą i Breskułem.

Ku Koźmieskiej, Kukulowi, dolinie Prutu.

Stoki Breskuła widziane z górnego piętra kotła.

Dno górnego piętra kotła pomiędzy Howerlą a Breskułem.

Kolejny wodospadzik na strumieniu dającym początek Prutowi.

Trafiamy na niewielki, opadający kaskadami strumyk. To ważne miejsce, to tutaj, w kotle pod Howerlą bierze swój początek Prut, lewobrzeżny dopływ Dunaju, o długości 967 km.

Ukwieconymi stokami kotła w dół.

Z przełęczy w grani głównej, pomiędzy Howerlą a Breskułem, widok w kocioł którym zacznę za chwilę wędrówkę ku Zaroślakowi.

Jeszcze raz, z Howerli na południe, na główne pasmo czarnohorskie, które przechodziliśmy w kilku ostatnich dniach.

Z Howerli Góry Pokuckie, Kostrzyca, obniżenie doliny Bystrzca, dalej w tyle pasmo Kręta-Skupowa, nieco bliżej obydwie Maryszewskie, Kosaryszcze, jeszcze bliżej Humuł, Szpyci, wreszcie Połonina Pożyżewska.

Połonina Pożyżewska z Howerli.

Z Howerli, w tyle Pop Iwan z widocznymi nawet stąd ruinami polskiego obserwatorium.

Tak więc, stoję sobie przy pięknej pogodzie na Howerli, z głowy wychodzi mi granitowy
/a może betonowy, tego w pamięci nie zarejestrowałem/ obelisk.

Ze szczytu Howerli ku grani głównej zakończonej Popem Iwanem, odległym o około 16 km w linii prostej.

Na Howerli.

Z Howerli ku Jasini i masywowi Świdowca.

Z Howerli ku grani bocznej zakończonej Pietrosem /2020m/, niższym Pietrosulem
/1855m/. W tle Świdowiec.

Na Howerli, to mój szósty pobyt na szczycie, zapewne pierwszy przy tak korzystnych warunkach atmosferycznych.

Na Howerli, ta młoda sympatyczna osóbka stoi na pamiątkowej tablicy, ustawionej po uchwaleniu konstytucji wolnej Ukrainy.

Na Howerli, w godzinach przedpołudniowych ruch tu jeszcze mały, ledwie dwie szkolne wycieczki, tłumy trafią tutaj nieco później.

Pietros, przełęcz pomiędzy Breskułem i Howerlą, w drodze powrotnej z Howerli, to z niej schodził będę w kocioł pod Howerlą.

Pietros, Howerla.

Obskurne tablice na Breskule, tuż pod "narodową" górą Ukraińców nie wystawiają dobrego świadectwa obecnym gospodarzom tych gór.

Howerla z Breskuła.

A królowa Czarnohory, Howerla, coraz bliżej, jeszcze tylko "połknąć" Breskuła.

Spojrzenie poza siebie, ku przebytej drodze,

Droga dojazdowa z Ardżeluży na Zaroślak / okolice Zawojeli / widziana z Pożyżewskiej..

Z Pożyżewskiej, Połonina Pożyżewska z budynkami Stacji Botaniczno Rolniczej.

Kostrzyca, Kosaryszcze, Mała i Wielka Maryszewska, Homuł z okolic Pożyżewskiej.

Homuł, Szpyci, Rebra z Pożyżewskiej.

Kompleks turystyczno sportowy na Zaroślaku, widziany z Pożyżewskiej.

Z Pożyżewskiej, na Pietrosa, Howerlę, Breskuł.

Na Pożyżewskiej.

Boczne rami,e opadające z Howerli ku Zaroślakowi, w dalekim tle pasma Gorganów, Bratkowskiej, obniżenie Przełęczy Tatarskiej
/Jabłonickiej/.

Z okolic Pożyżewskiej spojrzenie na Kostrzycę, Kosaryszcze, Wielką Maryszewską, Homuł, Szpyci, ramię boczne opadajace z Dancerza.

Kostrzyca, Wielka Maryszewska, Kosaryszcze, bliżej Homuł.

Homuł, w tle Maryszewska, Kostrzyca.

Pożyżewska, Breskuł, Howerla, w tle Gorgany.

Z okolic Dancerza - Homuł, Szpyci, Kozły, jeziorko w małym kotle między Turkułem i Dancerzem.

Pożyżewska, Breskuł, Howerla, w tle pasmo
Gorganów.

Słupek dawnej polsko-czechosłowackiej granicy nr 33-8 /między Turkułem i Dancerzem.

Kozły ze stoków Turkuła.

Kozły ze stoków Turkuła.

Homuł, Szpyci, Kozły ze stoków Turkuła.

Dancerz /1850m/, Pożyżewska /1822m/, Breskuł /1912m/, Howerla /2058m/.

Pietros ze stoków Turkuła, w tyle Bliźnica, najwyższy szczyt pasma Świdowca.

Ze stoków Turkuła na zakarpacką stronę.

Z przełęczy przed Turkułem, w kierunku stoków wschodnich Dancerza, Pożyżewskiej.

Kocioł Jeziorka Niesamowitego z grani głównej - przełęczy pod Turkułem.

Poranny widok sprzed namiotu.

Wieczorne góry, z przełęczy pod Turkułem na zakarpacką stronę.

Panorama gór z wysokości naszego obozowiska.

Przybyło sąsiadów, w ruch poszły siekierki, jeszcze wszystkiego nie wyrżnięto...

Kolacyjka.

Zarastające, płytkie, bezodpływowe Jeziorko Niesamowite.

Wieczorny wypoczynek.

My, konie, góry, czy można chcieć więcej ?

My i "nasze" koniki.

Turkuł i "nasze" jeziorko.

Na Wielkich Kozłach.

Na Wielkich Kozłach.

A "nasza" wierna suka czuwa...

Leszek na ostatnim ostańcu skalnym Wielkich Kozłów.

Skałka u nasady Wielkich Kozłów.

Na Wielkich Kozłach.

Z Wielkich Kozłów na północ.

Na Wielkich Kozłach.

Na Wielkich Kozłach.

Na Wielkich Kozłach.

Na Wielkich Kozłach.

Na Wielkich Kozłach w tle Homuł.

Na Wielkich Kozłach.

Grzbietami Kozłów, biegną w kosówce wąskie ścieżki łączące liczne formy skalne.

Na skałkach Wielkich Kozłów.

Howerla, kocioł skalny pomiędzy Dancerzem a Turkułem, Małe Kozły.

Homuł, Wielkie Kozły. Kozły to niewielkie grzbieciki, usytuowane prostopadle do grzbietu głównego Czarnohory, rozdzielające niewielkie kotły polodowcowe.

I jeszcze raz w kierunku Kukula, Wielkiej i Małej Koźmieskiej, Małych Kozłów.

I jeszcze jeden widok na północną część grani czarnohorskiej pomiędzy Turkułem i Howerlą.

Widok ku masywom Homuła i Szpyci.

Ze stoku położonego na południe od Jeziorka Niesamowitego, widok ku Kukulowi, Małej i Wielkiej Koźmieskiej, Małym Kozłom.

Ze stoku nad Jeziorkiem Niesamowitym, widok na grań główną Czarnohory ku Howerli.

Kwiatki Czarnohory.

Kwiatki Czarnohory.

Miejscowa piękność.

Miejscowa piękność.

Rozbijcie się tam, nieco dalej, mówi Asia do przygodnego ukraińskiego turysty.

Konie, konie...

Konie, konie...

Konie przy Jeziorku Niesamowitym.

Stadko koni nad Jeziorkiem Niesamowitym.

"Dyżurne stadko koników nad Jeziorkiem Niesamowitym.

Lokalne wysyposko śmieci nad Jeziorkiem Niesamowitym.

A nad Jeziorkiem Niesamowitym stanęły nasze namioty, staraliśmy się wybrać miejsce możliwie niezaśmiecone.

I jeszcze raz, ku odległym pasmom górskim po zakarpackiej stronie.

Kolejne zdjęcie na czarnohorską grań, ku zamykającej ją, najwyższej Howerli
/2058m/.

Pietros, wybitny szczyt czarnohorski, zamykający boczną grań, wychodzącą z Howerli, wcinającą się w Zakarpacie, ku pasmu Świdowca.

W pierwszym planie, dwójka turystów na głównej grani czarnohorskiej, to co w tyle, mnie samego wprawiło w niejakie zdumienie, najdalsze, zamykające horyzont pasmo to mogą być tylko Góry Marmaroskie, który ich fragment, nie wiem.

Widok na Homuł, zanim masyw Kostrzycy, przed Homułem, słabo zarysowane Wielkie Kozły.

Z bocznego grzbietu, zamykającego od południa kotlinkę z Jeziorkiem Niesamowitym, widok w kierunku na Kukul, w dole Małe Kozły.

Grań czarnohorska, od Turkuło po Howerlę i Pietros, widziane z grańki bocznej, zamykającej od południa kotlinkę z Jeziorkiem Niesamowitym.

Grań główna Czarnohory z okolic Jeziorka Niesamowitego.

Bezodpływowe jeziorko, o głębokości nie przekraczającej 3 m, coraz bardziej zarasta.

Status jeziorka wydaje się niejasny, jest tablica
wzywająca do utrzymania terenu w czystości, ale brak zakazu biwakowania.

Na północnym stoku, powyżej jeziorka, spory płat śniegu.

Dobiliśmy na miejsce.

Widok na otoczenie jeziorka z przełęczy w grani głównej, w tle Homuł.

W ostatnio wydanym przez Wydawnictwo Bezdroża przewodniku zatytułowanym Czarnohora autorka pisze " Brzegi jeziorka niektórzy wykorzystują jako miejsce biwakowe. Nie jest to jednak godne polecenia - dużo śmieci i częste wizyty strażników parkowych...

Otoczenie Jeziorka Niesamowitego.

Jeziorko Niesamowite, położone na wysokości 1750m, zajmuje powierzchnię 0,25 ha, maksymalna jego długość wynosi 100m, maksymalna szerokość 30m.

Turkuł /1932m/, pod nim kociołek z Jeziorkiem Niesamowitym, miejscem naszego kolejnego biwaku.

Ku Brebenieskulowi, z drogi z Homuła.

Grań czarnohorska z Homuła.

Z Homuła widok na grań czarnohorską pomiędzy Turkułem i Howerlą.

Z Homuła - Z lewej masyw Kostrzycy, dolina Bystrzca, Kosaryszcze, tereny Dżembroni. W tyle masyw Krętej przechodzący w Skupową.

Homuł, okopy.

Homuł, miejsce po stanowisku ogniowym.

Na Homule, pod nogami linia starych okopów.

Z Homuła widok na dolinę potoku i wsi Bystrzec związanych ze Stanisławem Vincenzem, z lewej stoki Kostrzycy, z prawej Kosaryszcza, w tyle okolice Ilci, Żabiego.

Z Homuła, widok ku Wielkiej Maryszewskiej /w pierwszym planie/, oraz ku Kostrzycy. W dole, pomiędzy stokami Homuła i Maryszewskiej stało schronisko wybudowane w latach 1934-35 przez Karpackie Towarzystwo Narciarzy z Lwowa, pozostały po nim kamienne rui...

Jak wszędzie w Czarnohorze, również na Homule spotkamy ślady po walkach pozycyjnych z okresu I wojny światowej - okopy, miejsca po stanowiskach ogniowych, druty kolczste.

Połonina Pożyżewska z Homuła.

Na Homule.

Na szczycie Homuła, z lewej stoki Howerli, Koźmieska, Kukul.

Z Homuła, Pożyżewska, Breskuł, Howerla.

W Homuła, Wielkie i Małe Kozły, Turkuł.

Ze szczytu Homuła, Breskuł, Howerla, Koźmieska.

Północna część grani głównej Czarnohory ze stoków Homuła.

Ku Turkułowi, Kozłom.

Ku grani głównej, Pożyżewskiej, Breskułowi, Howerli, z prawej stoki Homuła.

Ku grani głównej, w kierunku Turkuła, Dancerza.

Z lewej grań główna, z prawej Homuł.

Z grzbietu Szpyci, Rebra, Brebenieskul.

Grzbietem Szpyci.

Grzbietem Szpyci.

Z grani głównej skręcamy ku Szpyci, naszym celem będzie wejście na piękny widokowo szczyt w grani bocznej, Homuł /1786m/.

Gutin Tomnatek, za nim pasma gór aż po Góry Marmaroskie z widocznymi stąd szczytami Pop Iwan Marmaroski /1940m/, Farkaul /1961m/,Michajłek 1920m/.

Grań czarnohorska od Turkuła po Howerlę.

Grań czarnohorska od Turkuła po Howerę.

Grań czarnohorska od Turkuła po Howerlę.

My i Howerla, narodowa góra niepodległej Ukrainy, zaczyna być dla Ukraińców tym , czym jest Krywań dla Słowaków /przynajmniej dla tych Ukraińców którzy wogóle słyszeli coś o swoich Karpatach/.

Pierwszy rusza Janek, czapki z głów szanowni "fotosikowcy", zdradzę wam w chwilowym przypływie szczerości, że Janek liczy sobie 79 lat.

My,góry i "nasz" pies.

Czarnohorska grań.

Za nami masyw Kiedrowatego, z lewej brzeg kotła Gadżyny.

Dosyć byczenia, czas ruszyć w drogę.

Leszek poszedł sprawdzić, czy nie wypiliśmy całej wody.

Namiotów już nie ma, ale jest przecież jeziorko.

I z innej perspektywy.

Ten namiot jeszcze stoi, ale widać że to jego ostatnie chwile.

Minęła noc, i znowu gary poszły w ruch, tymczasem nasza szefowa nie wiedzieć czemu, bacznie wpatruje się w mapę, chociaż wiadomo że i bez niej trafi gdzie trzeba.

Tat,tak, maszynka gazowa nie zastąpi prawdziwego ogniska.

Zrobiło się cieplej i przyjemniej.

I my wzięliśmy się do palenia, trzeba spalić nasze śmieci, kosówka zrąbana w nadmiarze została od wczoraj po naszych trzech sąsiadach o kaukazkich rysach.

A kociołek znosi to wszystko cierpliwie, na razie jest jeszcze co wyrąbywać.

Miejscowi nie mają zahamowań, rąbią kosówkę równo, siekierka jest tutaj podstawowym elementem wyposażenia.

A deszcz nas oszczędza.

Na zdjęciu tego nie widać, ale nie jesteśmy tutaj jedynymi lokatorami, w różnych zakamarkach przyczaiło się około 10 namiotów z zawartością.

A tymczasem "reszta" rąbie kolację.

No, to wracamy do reszty.

Tutaj jeszcze niedawno był śnieg - krokusy w początku lipca.

Kwiaty Czarnohory.

Kwiaty Czarnohory.

Gutin Tomnatek - wieczorny pejzaż górski.

Pop Iwan, to jenak góra z klasą.

Gutin Tomnatek - widok na zakarpacką stronę, ostatnie pasmo to już Góry Marmaroskie.

Czas wracać ku namiotom.

Miało by nas zmoczyć ?

Pop Iwan z jego ruinami nadal omiatany przez chmury.

Gutin Tomnatek, wieczorna panorama w kierunku północnym.

Gutin Tomnatek.

Pietros, Turkuł, Howerla z podejścia na Gutin Tomnatek.

Czarna Góro, nie jesteś Wezuwiuszem.

A Czarna Góra stoi na swoim miejscu.

Rzut okiem z grani głównej na wybitny szczyt wysunięty ku Zakarpaciu, Gutin Tomnatek,/2016m/, to w jego cieniu schowane jest "nasze" jeziorko.

Widać i nasze namioty, sąsiedzi się pozwijali.

Wracamy ku naszemu jeziorku pod Brebenieskulem.

A Pop Iwan w czapie z chmur.

Ze Szpyci, masyw Rebry /2001m/ w grani głównej.

Pietros, Turkuł, Howerla.

Ze Szpyci, w pierwszym planie grań główna Czarnohory, w tle dwa wybitne szczyty czarnohorskie, Pietros
/2020m/ oraz Howerla
/2058m, wg. innych danych 2061m/.

W pierwszym planie z lewej Homuł, w prawo obniżenie przełęczy i grań ku Szpyci, w tyle masyw Kostrzycy, z lewej obniżenie doliny Prutu.

Polscy turyści na stokach Szpyci.

Grupa polskich turystów podchodzi na Szpyci z kotła Gadżyny.

Ze Szpyci, Wielka Koźmieska, pod nią połonina Pożyżewska.

Sięgają nieraz kilkudziesięciu metrów wysokości, przy grubosci kilku metrów.

Jedną z największych osobliwości Czarnohory są skalne żebra ciągnące się na długości kilkuset metrów w stokach Szpyci opadających do kotła Gadżyny.

Stok Szpyci ze skałami.

Skalne żebra w stoku Szpyci opadającym do kotła Gadżyny.

W ostatnim planie niewyraźny masyw Skupowej w Połoninach Hryniawskich, bliżej ramiona Stepanca, Kiedrowatego Pohorilka, kocioł Gadżyny.

Szpyci /1864m/, na lewo stoki Homuła.

Od lewej Brebenieskul, nienazwany punkt na grani o wysokości 1938m, Rebra, odchodząca od niej grzęda skalna rozdzielająca kocioł Gadżyny.

Stoki Szpyci opadające ku kotle Gadżyny.

Stoki Szpyci opadające ku kotle Gadżyny.

W pierwszym planie Wielkie Kozły, dalej boczne ramiona schodzące na wschodnią stronę grani głównej z okolic Dancerza Pożyżewskiej, Breskuła.

W tle Kukul /1540m/ i Koźmieska, ciąg dalszy grani czarnohorskiej, o kilkaset metrów niższy, biegnący od Howerli ku Przełęczy Tatarskiej. Bliżej pasemko Wielkich Kozłów i Homuł /1786m/, doskonały punkt widokowy.

Widok ku Howerli /2058m/, najwyższemu szczytowi Czarnohory i wogóle, najwyższemu szczytowi ukraińskiemu.

W kierunku grani Szpyci i Homuła.

I jeszcze raz w kierunku kotła Gadżyny.

Boczne ramię ku Szpyci.

Z lewej, daleko wynurza się pasmo Świdowca, bliżej Pietros oddzielony od Howerli głęboką przełęczą Harmanieską, bliżej w grani głównej szczyty aż po Turkuł i odchodzace od niego boczne ramię, kryjące małą dolinkę Jeziorka Niesamowitego, miejsce naszego...

W drodze ku Szpyci, widok na Brebenieskul, Popa Iwana, szczycik Rebry.

W kierunku ujścia z kotła Gadżyny ku dolinie Bystrzca i ku stokom Kostrzycy.

Południowo wschodnie stoki Rebry, kocioł Gadżyny, Kiedrowaty Pohorilka.

Na Rebrze, spojrzenie na południe, na masyw Brebenieskula /2037m/ oraz na odległego już o około 10 km w linii prostej Popa Iwana.

Widok z Turkuła. Odsłania się widok na szczyty północnej części głównego pasma Czarnohory, na Wielkie Kozły, Turkuł, Dancerz, Pożyżewską, Howerlę i Pietrosa w grani bocznej.

Topniejący, zlodowaciały śnieg przyjmuje i taką postać.

Grzęda skalna rozdzielająca górny kocioł na dwie części, za nią kocioł pod Szpyci, z widocznymi stąd skalnymi żebrami.

I towarzyszą nam wezbrane potoczki.

Topniejący śnieg sprawia że wszędzie tutaj jest mokro..

W kotle Gadżyny.

W kotle Gadżyny.

Z kotła Gadżyny widok na niewybitną w tym miejscu grań główną, przechodzącą dalej w masyw Rebry /2001m/.

Kocioł Gadżyny widzianu ze stoków ramienia Kiedrowatego Pohorilka.

Na czarnohorskiej grani.

Na grani głównej, nad prawym kotłem Gadżyny.

Już w drodze, ku grani głównej.

Ranek następnego dnia, na chwilę przed wyjściem.

Ranek następnego dnia, na chwilę przed wyjściem.

Ranek następnego dnia, na chwilę przed wyjściem.

Kamienny stół, kamienne ławy, szkoda tylko że nie jest cieplej.

Dzień był raczej pochmurny i nie najcieplejszy, ale szczęśliwie dla nas nie padało i widoczność była zupełnnie przyzwoita.

Nie byliśmy tutaj jedynymi "lokatorami", nieco czasu zajęło nam poszukanie w miarę równego i suchego miejsca.

To tutaj zaplanowany jest dwudniowy biwak, to stąd "na lekko" mamy wędrować po okolicy.

Kocioł i wypełniające jego dno jeziorko coraz bliżej.

Ścieżką trawersujemy stoki poniżej grani głównej, kierując się ku kotłu pod Gutin Tomnatekiem i Brebenieskulem.

Nasza "przyjaciółka", przyplątała się do nas w Dżembroni i towarzyszyła nam wiernie przez cały okres 5-dniowej wędrówki w Czarnohorze.

Gutin Tomnatek - jego nazwa pochodzi z języka rumuńskiego i znaczy /wg. Vincenza/
"jesienny".

Odsłonił się widok na kocioł skalny, pomiędzy masywami Gutin Tomnatek /2016m/ w grani bocznej i Brebenieskul /2037m/ w grani głównej.

Boczna odnoga odchodząca z masywu Munczela na zakarpacką / zachodnią / stronę i jak tutaj wszędzie, niezliczone pasma górskie.

Symboliczny grób dwóch młodych ludzi przypomina, że z takimi górami nie ma żartów, nawet latem.

Przełom czerwca i lipca, ale tutaj jak w Tatrach Zachodnich, których widok ta ogromna połonina przypomina, są jeszcze spore płaty śniegu.

Stokami Munczela, rzut oka do tyłu na Popa Iwana, Dżembronię.

Stokami Munczela.

Boczna, opadająca na zakarpacką stronę grań, odchodząca z okolic Munczela.

Munczel.

W grani głównej, w tyle Brebenieskul, bliżej Munczel i grań Stepanca.

Na grani głównej, w tle Smotrec i przełęcz "Nad Kwadratem".

Pop Iwan - obserwatorium meteorologiczne otwarte w lipcu 1938 roku było pomnikiem dla zmarłego Józefa Piłsudzkiego, który został jego patronem. Nieoficjalnie nazywane Białym Słoniem. Potężne ruiny sprawiają, że szczyt ten jest najbardziej charakterysty...

Na grani głównej w okolicy Dżembroni.

Na grani głównej, w okolicy Dżembroni.

Na grani głównej.

Na grani głównej.

Na grani głównej.

Na grani głównej.

Ruiny polskiego obserwatorium na Popie Iwanie. Przez 14 miesięcy funkcjonowania obserwatorium było najwyżej położonym, stale zamieszkałym punktem w II Rzeczypospolitej /2022m/ - Kasprowy Wierch jedynie 1985m.

Brebenieskul, Munczel.

Stokami Dżembroni, w tle Munczel /1999m/ dalej Brebenieskul /2037m/.

Jeszcze raz Pop Iwan.

Grań główna,okolice Pohanego Misca / czyli złowieszczego miejsca, gdzie we mgle łatwo zabłądzić / - widok ku Dżembroni.

Z grani głównej, w okolicy Pohanego Misca, widok na zakarpacką stronę.

Ścieżka dochodzi do grani głównej, przed nami rozległy widok ku Górom Marmaroskim z charakterystycznymi szczytami Farkaul i Michajłek, już na terenie Rumunii.

Kwitnące rododendrony na przełęczy "Nad Kwadratem", w tle grań główna. Tak przyjęli nazywać ukraińscy turyści nie nazwaną przełęcz pomiędzy Smotrecem a granią główną / od charakterystycznych ruin fundamentów polskiego schroniska pod przełęczą...

Schronisko postawiła Sekcja Narciarska AZS z Warszawy, na tzw. Pohorylcu, obok źródła potoku o tej samej nazwie, mogło pomieścić około 50 osób. Należało do najpopularniejszych schronisk czarnohorskich, podzieliło los wszystkich tego rodzaju obiektów w...

Ku Czarnej Górze /Pop Iwan/ i ruinom na szczycie.

Było to najwyżej położone z polskich schronisk /1742m/, o 70m wyżej niż kolejne ze schronisk, położone w dol. 5-ciu Stawów Polskich w Tatrach

Ruiny fundamentów polskiego schroniska w okolicach przełęczy między Popem Iwanem a Smotrecem, powstałego w 1934 roku.

Ku dolinie potoku Pohorylec.

Ku Czarnej Górze /Pop Iwan 2022m/ i ruinom obserwatorium na szczycie.

Ku Czarnej Górze /Pop Iwan/,

Wgląd w dolinę pod Dżembroną, Munczelem, Smotrecem.

Odpoczynek na skałkach.

Stoki Smotreca, ku dolinie potoku Dżembronia.

Skałki na ramieniu bocznym Smotreca.

Przebyta droga.

Pojawia się widok na Popa Iwana /2022m/ z ruinami na szczycie, okolice przełęczy pomiędzy Smotrecem a granią główną, zwornikowe Pohane Misce czyli punkt na grani głównej z którego ddchodzi grań boczna z masywem Smotreca /1896m/.

W bocznym ramieniu Smotreca.

Skałki w bocznym ramieniu Smotreca.

W bocznym ramieniu Smotreca.

W bocznym ramieniu Smotreca.

Stokami Smotreca, dolina potoku Dżembronia.

W północnym grzbiecie Smotreca, w tle Munczel, stok Stepanca.

Skałki w północnym grzbiecie Smotreca.

Północnym grzbietem Smotreca.

Północnym grzbietem Smotreca, w tyle Dżembronia, Munczel w grani głównej.

Północnym grzbietem Smotreca.

Północnym grzbietem Smotreca.

Północnym grzbietem Smotreca.

W tyle grań główna Czarnohory, okolice szczytu Dżembronia, Munczela oraz początek bocznego ranienia Stepanca, pod nimi dolina potoku Dżembronia.

Najeżona skałkami boczna grań Smotreca.

Obchodzenie błotnistego odcinka ścieżki.

Już ponad linią lasu, ścieżką trawersującą stok bocznego ramienia Smotreca.

Nad potokiem Munczel wypływającym z dolinki w ramionach Smotreca.

Potok Munczel, w tle Kostrzyca i górna część Dżembroni.

Przy potoku Munczel i jego wodospadach.

Postój na polance, już za stają pasterską pod Smotrecem.

W drodze, w tylnim planie Kostrzyca, Beskidy Pokuckie, bliżej Kosaryszcze, pod nim dolina potoku Dżembronia i wieś o tej samej nazwie.

Już w drodze, na podejściu do staji pod Smotrecem.

Przed naszą jednodniową kwaterą w Dżembroni.

Na chwilę przed wymarszem.

Przed kwaterą w Dżembroni, na chwilę przed wyjściem na 5-cio dniową wędrówkę w główne pasmo Czarnohory.

Letni poranek w Dżembroni, na horyzoncie Kręta.

Ta strona korzysta z plików cookie. Aby dowiedzieć się więcej zapoznaj się z Polityką Prywatności.

STATYSTYKI

Hostujemy zdjęć 50 416 617
Zdjęć dzisiaj 0
Zdjęć wczoraj 0
Albumów 1 186 924
Użytkowników 718 390

FOTOSIK

O Fotosiku
Regulamin i polityka prywatności
Pomoc
Kontakt
Reklama

INNE USŁUGI

Generator galerii na aukcje
Fotosik Manager

© 2005-2025 Digital Avenue sp. z o.o.