Społeczność
Hosting zdjęć

Logowanie
Rejestracja

julianzmosiny - Hnitessa /1769m/. Ukraina - Góry Czywczyńskie. Przejście sistiemą od Palenicy po Czywczyn - VIII.20 - pokaz slajdów

Fotosik.pl
julianzmosiny
Albumy
Hnitessa /1769m/. Ukraina - Góry Czywczyńskie. Przejście sistiemą od Palenicy po Czywczyn - VIII.20
Pokaz slajdów

To ostatnie zdjęcie, przed nami dwie godziny drogi doliną potoku Albin w okolice byłej leśniczówki Dobryń i stamtąd samochodem trzy i pół godzinny przejazd do Żabiego.

Opuszczona staja pod Czywczynem.

To ciężki, żeliwny odlew, gdyby tak można zabrać go do Polski i postawić chociażby w Ustrzykach Górnych, w muzemu obrazującym historię turystyki w Karpatach Wschodnich.

Ostateczna delimitacja granicy polsko-rumuńskiej nastąpiła dopiero w 1935 roku jednak słupki musiały być wstawiane szybciej, sądząc po tym napisie. Jeden ze słupków, spod Śniatynia znajduje się w Warszawie, w Muzeum Niepodległości

Uszkodzony słupek graniczny w staji pod Czywczynem, na granicy, w okolicy Wielkiej Budyjowskiej ocalało ich jedynie kilka.

Mija 10 godzina drogi, w oczekiwaniu na grupę idącą przez Czywczyn.

Opuszczone gospodarstwo pod Czywczynem.

Opuszczone gospodarstwo pod Czywczynem.

Czywczyn.

Opuszczone duże gospodarstwo paterskie pod Czywczynem, przed kilku laty jeszcze było zamieszkałe, brak dróg dojazdowych wypędza z gór ostatnich stałych mieszkańców.

Połoniny Stefulec, Dukonia, Albin.

Czywczyn.

Ku Albinowi.

Ku polanom Albinu.

Słabsza część grupy okrąża Czywczyn, ale nie Jurek, on powędrował sobie z plecaczkiem przez Czywczyn, i tak trzymać!

Ku Łostuniowi Wielkiemu i ramieniu Albin.

Ku Wielkiej Budyjowskiej.

No tak, dostałem w kość, podaruję sobie wejście na Czywczyn, ostatecznie, byłem tam przed rokiem.

Jurek pod Czywczynem.

Postój pod Czywczynem.

Ku ramionom Albinu i Mokrynia.

Ku ramionom Albinu i Mokrynia.

Ku ramionom Albinu i Mokrynia.

Na połoniny Stara Staja i Czurus z siodła między Czywczynarzem i Czywczynem. W tle najbliższe szczyty Czarnohory.

Na siodle pod Czywczynem.

Na siodle pod Czywczynem.

Czywczynarz i Czywczyn.

Ku Czywczynarzowi.

Ku Czywczynarzowi.

Spojrzenie hen, ku źródłom Czeremoszy.

Połoniny Albin i Mokryń.

Dolina potoku i połonina Albin.

Dolina potoku Albin, ciąg połonin.

Stoki Czywczyna, okolice Baby Ludowej w głównym paśmie Połonin Hryniawskich
/patrz album Baba Ludowa/.

Czywczynarz, Czywczyn.

Wielka Budyjowska, Czywczynarz.

Czywczyn. Przy dobrej widoczności widać z niego odległe o 4 dni drogi przeciwległe wierzchołki Czarnohory, Howerlę i Pietrosa.

Wielka Budyjowska 1678m. To z jej okolic odchodzi na rumuńską stronę potężne ramię Pietrosa Budyjowskiego rozdzielające doliny Wazeru i Ruskowej /patrz album Wlk.Budyjowska/.

Czywczynarz 1585m oraz Czywczyn 1769m.

Czywczyn jest doskonałym punktem widokowym na Połoniny Hryniawskie, grupę Torojagi, skalistą grań Alp Rodniańskich, pasmo Czarnohory /patrz album Czywczyn/.

W okolicy Popadii.

Czywczyn 1769m jest najładniejszym i obok Hnitessy najwyższym szczytem Gór Czywczyńskich, wznoszący się blisko 200m ponad grzbiet graniczny posiada ślady kotłów polodowcowych.

Mija siódma godzina marszu.

Dolina potoku Albin.

Czywczyn Popadia.

Ku szczytom Gór Marmaroskich.

Ryżowaty.

Czywczyn.

Czywczyn Albin.

Czywczyn Popadia Albin.

Czywczyn Popadia, Albin.

Dolina potoku Popadyniec. W jej górnej części ciągnącej się pomiędzy ramionami Popadii i Łostunia istniało polskie schronisko wybudowane w 1935 roku przez Oddział Kosowski PTT, podzieliło los wszystkich takich obiektów w Karpatach Wschodnich.

Z okolic Ryżowatego, Popadia, Czywczyn Albin.

Z okolic Ryżowatego, Popadia, Czywczyn, Albin.

Pomiędzy Łostyniem a Ryżowatym.

Pomiędzy Łostuniem a Ryżowatym.

Pomiędzy Łostuniem a Ryżowatym.

Można odpocząć i tak.

Ryżowaty.

Czywczyn, ramię Albinu.

Pomiędzy Łostuniem Wielkim a Ryżowatym 1640m.

Spojrzenie za siebie, ku stokom Łostunia Wielkiego.

Gdzieś pomiędzy Łostuniem Wielkim i Ryżowatym.

Kolejny odpoczynek.

Kolejny odpoczynek .

Czywczyn, połoniny Stara Staja i Albin.

Popadia Wielka Budyjowska. To w okolicach tego ostatniego szczytu zachowało się na granicy kilka starych, żeliwnych słupków granicy polsko-rumuńskiej /patrz albumy Czywczyn i Wlk.Budyjowska/.

Pietros Budyjowski zwany też Pietrosulem 1854m, Popadia 1526m.
To graniczna Popadia wysyła w stronę doliny Czarnego Czeremoszu długie ramię Albinu.

Zalesiona Popadia, Czywczyn, długie ramię Albinu.

Mija szósta godzina marszu.

W masywie Łostunia Wielkiego.

I znów na rumuńską stronę.

Spojrzenie do tyłu, ku Łostuniowi Małemu.

Ach, te zmienne ogniskowe.

A Czywczyn znowu jak by dalej.

Coraz bliższy Czywczyn.

Stoki Łostunia Wielkiego.

Ku odległym połoninom.

Przed nami Łostuń Wielki 1654m.

Jeszcze raz dolina potoku Łostuń.

I znów spojrzenie na rumuńską stronę ze stoków Łostunia Małego.

Ku masywom Pirie i Purul.

W drodze.

Ku Łostyniowi Małemu.

Ku obniżeniu Przełęczy Łostuń.

Ku Łostuniowi Małemu.

Dolina potoku Łostuń, w tyle Pnewie, połonina w głównym ciągu Połonin Hryniawskich.

Dolina potoku Łostuń.

Masywy Pirie i Purula na tle obniżenia Łostuńskiej Przełęczy.

Łostuńska Przełęcz.

Mija czwarta godzina marszu.

Kolejny odpoczynek, na Łostuńskiej Przełęczy.

Brama na Łostuńskiej Przełęczy. Nieco poniżej wypływają źródła potoku Łostuń, w okolicy łostuńskiej klauzy, nad którą zatrzymaliśmy się wczoraj, potok Łostuń wraz z wypływającym spod Pirie potokiem Bałasinów wpływają do Czarnego Czeremoszu.

Łostyńska Przełęcz.

Brama do sistiemy na Łostuńskiej Przełęczy.

Kolejna brama w drodze dojazdowej do pasa sistiemy.

OkoliceŁostuńskiej Przełęczy.

Łostuń Mały.

Widok z Łostuńskiej Przełęczy.

Pozostałości granicznej sistiemy.

Pozostałości granicznej sistiemy.

Łostuń Mały 1595m.

Na rumuńską stronę, Torojaga, Ciganu, bliżej Piatra Arsza.

Okolice Łostuńskiej Przełęczy.

Pirie.

Łostuń Mały /po drugiej stronie obniżenia Łostuńskiej Przełęczy.

Łostuń Mały.

Na rumuńską stronę - Ciganu, Piatra Arsza.

Na rumuńską stronę z okolic Łostuńskiej Przełęczy - pasmo Gór Marmaroskich.

Łostuń Mały.

Ku dolinie potoku Bałasinów.

Ku dolinie potoku Bałasinów.

Ku Łostuniowi Wielkiemu.

Ku Łostuńskiej Przełęczy.

Ku Łostuńskiej Przełęczy.

Ku Wielkiej Budyjowskiej.

Ku Łostuniowi Wielkiemu.

Ku Łostuniowi Wielkiemu.

Ku Wielkiej Budyjowskiej /na rumuńską stronę/ i ku Łostuniowi.

Ku Łostuńskiej Przełęczy.

Ku Łostuńskiej Przełęczy.

Ku Łostuńskiej Przełęczy.

Ku Łostuńskiej Przełęczy.

Ku Łostuniowi Wielkiemu.

Ku Komanowi.

Na rumuńską stronę, Torojaga i Ciganu.

Ku masywom Pirie i Purul.

Ku Łostuńskiej Przełęczy.

Ku Łostuńskiej Przełęczy.

Ku Łostuńskiej Przełęczy.

Ku Łostuńskiej Przełęczy.

Ku Łostuńskiej Przełęczy.

Ku Łostuńskiej Przełęczy.

Czywczyn, Łostunie Mały i Wielki.

Ku Przełęczy Łostuńskiej.

Ku Łostuńskiej Przełęczy. Przełęcz Łostuńska stanowi szerokie, wybitne obniżenie w grani głównej, rzędu prawie 300m.

Pasmo Połonin Hryniawskich.

Czywczyn,Łostunie Mały i Wielki.

Chwila postoju.

Chwila postoju.

Pirie.

Pirie.

Torojaga, piękny widokowo. czterowierzchołkowy szczyt w grani głównej Gór Marmaroskich/1939m/,
z drugiej strony widok na Borsę i pasmo "Alp Rodniańskich".

Pasem sistiemy ku Pirie.

Ku Połoninom Hryniawskim.

W rocznikach "Płaju" znależć można opisy tych trudności a dotyczyły one osób mających poparcie np. instytucji naukowych, po prostu obowiązywał zakaz pętania się po tym przygranicznym worku, całkowicie bezludnym, dostępnym tylko dla wojskowych...

Opisując ten album, opatrzyłem go słowem "unikalny". Unikalność sytuacji polega na tym,że jeszcze kilka lat temu, wędrówka tą trasą była nie do pomyślenia, chyba że jacyś wariaci zaryzykowali by próbę dostania się tutaj nieficjalnie, bez zgod...

Brama w sistiemie granicznej, stąd prowadziła droga dojazdowa do sistiemy z doliny Czarnego Czeremoszu.

Ten szczycik na wprost nas to Pietros Budyjowski, znaczący szczyt w grani bocznej Gór Marmaroskich, odchodzącej od grani głównej w okolicy Wielkiej Budyjowskiej
/patrz album Wlk.Budyjowska/.

Trochę urozmaicenia, Połoniny Hryniawskie są super gdy się po nich wędruje, widziane z boku są nieco nużące, ale oto, pojawił się widok na rumuńską stronę.

Ku Połoninie Rotunduł.

Ku Połoninie Rotunduł.

Pirie Wielkie.

Pirie Wielkie.

I znów ku Połoninom Hryniawskim.

Mija trzecia godzina marszu.

Hostów, Połonina Rotunduł.

Purul.

Purul.

Ciąg dalszy głównego pasa połonin. Mówią słowa piosenki "gdzie szum Prutu, Czeremoszu"
Czeremosze wypływają spod Palenicy, Prut z kotła pod Howerlą, Czeremosze spotykają się pod Uścierykami a daleko na pokuckiej równinie, Czeremosz wpływa do Pru

Ciąg dalszy pasa połonin. Przypominam, punktem zwornikowym w którym od pasma Gór Czywczyńskich odchodzą Połoniny Hryniawskie jest Palenica. To z jej stoków wypływają ogólnie mówiąc obydwa Czeremosze, jak tu więc nie czuć respektu przed takim miejscem

A przed nami wielokilometrowy, główny ciąg Połonin Hryniawskich, wszystko co przed nim to zlewnia Czarnego Czeremoszu, co za nim zlewnia Czeremoszu Białego.
Obydwa one spływają swoimi dolinami by spotkać się w miejscowości Uścieryki
/patrz album Czerem...

Tęskne spojrzenie za siebie, ku Palenicy.

Czy widzicie ten szczycik z zawadiacką czuprynką?
To Hostów 1585m, leżący nieco z boku głównego ciągu połonin. Fotografowałem go wczoraj w drodze na Hnitessę, ale także i przed miesiącem, z odległej od niego o kilkanaście kilometrów Torojagi, trudno ta...

Z lewej Purul 1617m i Pirie 1550m.

Ależ ten Jurek nabrudził,podarujemy mu to to, muszę Wam w tym miejscu zdradzić że to nie byle kto, ten nieco starszy gość jest z zawodu reżyserem filmowym, współautorem filmu dokumentalnego Ja Hucuł.. trwającego 49 minut , w którym narratorem jest sam...

I jeszcze śniadanko.

Śniadanka ciąg dalszy.

Postój na śniadanie w linii sistiemy, pomiędzy Stewiorą i Purulem.
Miejsce to umożliwiało pobranie wody do picia z pobliskiego źródliska .
Ze śniadania zrezygnowaliśmy na Palenicy właśnie z powodu braku wody.

Koman 1721m.

Mija pierwsza godzina drogi.

Jurek na tle skałki Baba pod Komanem.

Z lewej Koman.

Skałka Baba pod Komanem.

Skałka Baba pod Komanem.
Wracając do naszych wspaniałych wojskowych geodetów, nie zapominajmy że doskonałe mapy tych terenów stworzyli przed nimi kartografowie austriaccy, mieli z czego korzystać.

Prawdopodobnie, ku Połoninie Prełuki.

Ponownie, dolina źródliskowa Czarnego Czeremoszu.

Przed nami Połonina Bałtaguł. Wracając do map WIG, są one do dzisiaj na tych terenach najlepszymi osiągalnymi dla turysty mapami.

W tle Łostuń Wielki, bliżej Koman 1721m. Dla młodych, nie wtajemniczonych skrót WIG oznacza Wojskowy Instytut Geograficzny, jego pracownicy w większości zakończyli swój ziemski żywot w Katyniu.

A tutaj mamy widoczek na dolinę źródliskową
Czarnego Czeremoszu,

Okolice koty 1695m. Ostatecznie pozostają jeszcze reprinty map WIG w skali 1:100000 arkusze "Burkut" i "Hryniawa".

Okolice koty 1695m. Mapa taka /patrz poprzednie zdjęcie/opracowana została jako załącznik do Almanachu Karpackiego "PŁAJ" nr 29.

Okolice koty 1695m / kłania się mapa Góry Czywczyńskie i Połoniny Hryniawskie skala 1:75000 - powiększenie przedwojennej mapy WIG w skali 1:100000.

W tle Czywczyn i z prawej Łostuń Wielki.

I znów przed nami Łostuń Wielki, niby na wyciągnięcie ręki, ale do niej mamy jeszcze sporo kilometrów.

Pod Komanową. W miejscu zbiegu trzech granic stał kamienny triplex, stoi on tam zresztą do dzisiaj, oczywiście inaczej oznakowany - patrz album Stoh.

Pod Komanową. A więc wracając do poprzednich rozważań o granicach,do Stoha ciągnęła się granica polsko rumuńska, dalej rumuńsko czechosłowacka, na Stohu więc zbiegały się granice tych trzech państw.

W dalekim tle Czywczyn z lewej i Łostuń Wielki z prawej strony.

Na Stohu główne pasmo Gór Marmaroskich zmienia kierunek na zachodni i stanowi granicę pomiędzy Ukrainą i Rumunią / w okresie międzywojennym była to granica pomiędzy Czechosłowacją i Rumunią a po 1938 rokiem pomiędzy Rumunią i Węgrami.

Pod Komanową.
Wracając do granicy, biegnie ona głównym pasmem Gór Marmaroskich które na odcinku od Hnitessy po Stoh od wschodniej strony nosi nazwę Gór Czywczyńskich.

Wszystko wokół oblane czerwonym światłem poranku, Torojaga z której spoglądałem przed miesiącem ku Hnitessie i Palenicy dumając czy w tym roku wreszcie je zaliczę.

Ten sam widok, bez zbliżenia. Tak więc, podążamy sobie na północ ku Czarnohorze, byłą linią granicy polsko rumuńskiej, która kończyła się na Stohu.

Zmiana kierunku marszu, pojawia się widok na rumuńską stronę, w tle Ciganu1739m oraz Torojaga 1939m, na której miałem przyjemność być przed miesiącem z ekipą Joanny Błeńskiej.

A więc już w drodze, przed nami Komanowa 1731m, ruszamy szerokim pasem sistiemy, dziś już przez nikogo nie przeorywanej, nie chronionej pasem drutów kolczastych pod napięciem.

Już w drodze, żegnaj Hnitesso, żegnaj Palenico!

Poranek na Palenicy, czas ruszać, przed nami bardzo długa droga powrotna.

Hnitessa, jeszcze stale w zasięgu wzroku.

Poranek na Palenicy.

Poranek na Palenicy, słońce nisko nad linią połonin.

Sasza, już gotów, czas zapalić przed wyjściem.

Palenica, zapowiada się kolejny, piękny dzień.

Palenica, wylazły ze śpiworów nawet największe śpiochy.

Tkwię sobie przed namiotem i dumam, czy tu jeszcze kiedyś wrócę?

Jurek przed swoim namiotem.

Poranek na Palenicy.

Wkrótce potem ciemności poczęły ustępować, rospoczęła się likwidacja obozowiska, przed nami była bardzo długa droga powrotna.

Mieliśmy za sobą piękną, ciepłą, księżycową noc spędzoną na Palenicy, tuż pod Hnitessą.Kilkanaście minut przed godziną 5 panowała jeszcze noc.

Ta strona korzysta z plików cookie. Aby dowiedzieć się więcej zapoznaj się z Polityką Prywatności.

STATYSTYKI

Hostujemy zdjęć 50 421 894
Zdjęć dzisiaj 0
Zdjęć wczoraj 0
Albumów 1 186 805
Użytkowników 718 150

FOTOSIK

O Fotosiku
Regulamin i polityka prywatności
Pomoc
Kontakt
Reklama

INNE USŁUGI

Generator galerii na aukcje
Fotosik Manager

© 2005-2024 Digital Avenue sp. z o.o.