Kompozycja: naturalne ramki

Jedną z ciekawszych wizualnie i łatwych do rozpoznania reguł kompozycyjnych na zdjęciach jest fotografia z obramowaniem. Jest to metoda na urozmaicenie naszych fotografii lub nadanie im nowego znaczenia. Na przykład fotografując kogoś przez dziurkę od klucza uzyskujemy wrażenie podglądania bohaterów zdjęcia przez postronną osobę, tworzymy symbolikę skupiona wokół sekretu, tajemnicy czy naruszenia czyjejś prywatności.

Użycie naturalnych ramek obecnych w fotografowanym otoczeniu nadaje zdjęciu przestrzenności - uzyskujemy kilka planów i w zależności od tego, który plan jest ostry, decydujemy o tym, gdzie ma się skupić cała uwaga widza.

Najczęściej ramka staje się pierwszym planem i kieruje wzrok odbiorcy do jej środka, skupiając całą uwagę na osobie lub obiekcie, którą umieściliśmy w jej wnętrzu. Osoba oglądająca fotografię, podświadomie wie, że rzecz znajdująca się w środku jest najważniejsza i to ona stanowi główny temat zdjęcia.

Za pomocą ramek możemy też nadawać nowe znaczenia fotografowanym zdjęciom -

na przykład pokazując zachodzące słońce nad morzem z perspektywy małego, wąskiego okna, możemy pokazać ciasnotę danego pomieszczenia (może być to na przykład więzienie lub jaskinia wykuta w skale).

Ramka nie musi być oczywiście obecna ze wszystkich stron, tak jak jest to obecne w przypadku okna, wystarczy z dwóch, ale musi spełniać swoją funkcję, czyli skupienie wzroku na przedmiocie, który jest najistotniejszy.